Mamaaaa!

Ma's wonderbaarlijke hersteltrent in sneltreinvaart zet zich voort. Binnen een week mag ze naar huis en redt ze zich thuis bijna geheel zelfstandig. Na twee weken neemt ze de taxi naar haar school om afscheid te nemen van de laatstejaars leerlingen.

Hoe blij ik daar ook mee ben, mijn eigen leven is een puinhoop. Liep ik al een paar dagen achter op mijn planning, de opdrachten blijven binnen stromen, terwijl mijn moeder veel aandacht vraagt. De achterstand loopt op tot anderhalve week. Ik kan mij financieel niet permitteren opdrachten af te slaan, maar plan nieuwe deadlines bijzonder ruim. Ook mijn schoonmoeder ligt intussen in het ziekenhuis met een nieuwe knie en gaat een langdurig revalidatietraject in, wat om onze mantelzorg vraagt. Ik bel mijn lopende klanten op en herzie mijn planning. Dat geeft lucht.

Aangezien de wekelijkse ' omadagen' plots zijn vervallen, regel ik een extra opvangdag op de crêche van Tim. Het verlicht mijn leven, maar Tim lijdt. Was hij al van slag doordat mama ineens veel weg is en de oma's niet meer komen spelen, een extra crêchedag is de druppel. Het immer gemakkelijke en vrolijke peutertje maakt nu van elk afscheid een drama en elke nacht wordt hij (ik)wel een paar keer wakker: mamaaaaa! Het snijdt door mijn ziel en de onderbroken nachten doen een aanslag op mijn energieniveau.

Ik laat twee reeds betaalde studie-/netwerkdagen schieten en weet zowaar alle redactieopdrachten af te werken met een pluim van de klanten. Dat ruimt op. Stuur er maar gelijk facturen acteraan, maar vergeet de bijbehorende betalingscheck/herinnering in te plannen. Nu die nieuwe versie van dat toneelstuk nog. Het vraagt om een grote zelfdiscipline om mijn prioriteit daar te houden, want mijn mailbox puilt uit. Elke ochtend reserveer ik één uurtje om de meest urgente eruit te vissen en weg te werken. De rest, LinkedIn-updates, mijn blog en Twitter moeten maar wachten.

Creatief schrijven onder deze omstandigheden valt me zwaar, maar goede invallen smaken wel extra zoet. Toch merk ik dat de uitputting toe dreigt te slaan: mijn echtgenoot moet dezer dagen veel incasseren.

Dan een bizarre e-mail van een van mijn beste vriendinnen: haar topfitte vader en goede vriend van mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad en ligt in coma. Ik kan het nog niet helemaal bevatten. Vijf dagen later overlijdt hij en moet ik ruimte in mijn agenda vrijmaken voor een crematie met mijn moeder en voor mijn vriendin.

Tim wil vanavond niet in bad (spetter spat!) of naar bed (stoeien!). Hij voelt dat de onrust in zijn leventje nog niet verdwijnen zal en wil allen nog maar thuis bij (en met) mama spelen. Ik moet naar de wc en ontsnap wanneer hij even verdiept is in zijn spel, maar zodra ik de wc-deur dicht doe, klinkt het: "Mamaaaaa!"