Midzomers priesteres in multicultureel Almere

Ineens vibreert de inspiratie om zelf een fictieverhaal te schrijven en ten tonele te voeren, weer door elke cel van mijn zijn. Het Almeers Midzomerfeest vroeg om een verhalenverteller en ik begon te lezen over zonnewendes, natuurgoden, druïden, priesteressen, heksen, ceremonies, onverdraagzame christenen en Sint Jansfeesten. Een nieuwe wereld duizelde om me heen. Hoewel ik me had voorgenomen om lekker gemakkelijk een bestaand verhaal te vertellen, regen zich al lezend allerlei verhaallijnen aaneen. Dan maar alles opschrijven en zo ontstond vanzelf een begin van een verhaal.

Een jonge vrouw wordt heen en weer wordt geslingerd tussen al die midzomerse elementen. In de hoop op verlossing besluit ze tot een dramatische daad tijdens de midzomerceremonie van druïden en priesteressen op hun heilige eiland. Maar welke? En hoe reageren die andere figuren daarop, haar christelijke familie, haar man, haar bij de priesteressen achtergelaten buitenechtelijke kind, de hogepriesteres?

Welk einde zou ik eraan vlechten? Ik ging te rade bij mijn collegavertelster Hanna Sijmons, die op het eilandje Utopia tijdens hetzelfde Midzomerfeest ook een verhaal zal vertellen. We bedachten dat mijn publiek met mijn hoofdpersoon meemoet op de boot om op het eiland Utopia in het Almeerse Weerwater het vervolg te horen van 'hogepriesteres' Hanna. Hoe wonderwel bleek haar verhaal aan te sluiten op mijn begin vol intriges! En terwijl zij dat aan ‘mijn’ publiek vertelt, begin ik op het Lumièrestrand opnieuw met een volgende groep luisteraars…

Maar gisteravond ontmoette ik de organisatoren en de andere activiteitenleiders. Met de wereld der druïden nog in mijn vezels, plonsde ik in een echt Almeers multicultureel, multidisciplinair gezelschap van enthousiastelingen. Ze gaan allemaal vanuit hun eigen cultuur invulling geven aan de Midzomerviering: kinderverhalenvertellers uit Suriname, artistieke zandsculpturen, strandvoetbal, communitydance, brassband, knutselworkshop om het eiland te versieren, heksensoep in een heksenketel maken, er gaat zaterdag echt van alles gebeuren, ontdekte ik.

Misschien nog het meest eigentijdse of van alle tijden: elke bezoeker neemt zelf eten mee om rond 18:00 uur zelf op de aanwezige bbq te leggen en met zijn eigen, ook zelf meegenomen drinken te picknicken op zijn eigen, zelf meegenomen handdoek of matje.

Mijn eerste gedachte gisteravond: wat weten deze mensen nu over het Midzomer van druïden en hun strijd erover met de christenen en wat hebben hun activiteiten daarmee te maken? Tweede gedachte: FOUTE 1e gedachte! Vervangen door: geweldig hoeveel culturen over de hele wereld de Midzomerviering kennen en anders invullen! Hier past mijn verhaal naadloos tussen; het zal een van de vele kleuren worden die Midzomer zaterdag rijk zal zijn.

Zo moge het zijn.

Zaterdagavond 23 juni op het Lumièrestrand in Filmwijk (en op het eilandje Utopia):
Middagprogramma (met ook veel kinderactiviteiten) vanaf 16.00 uur
BBQ/picknick (zelf eten/drinken meenemen!) vanaf 18.00 uur
Avondprogramma vanaf 20.00 uur
Komt allen!

Het levensverhaal van je kind

Je schrijft met veel energie je levensverhaal om na te laten aan je (klein)kinderen. Maar veel van je jongste kinderjaren weet je niet meer en je ouders kun je het niet meer vragen. Je bedenkt hoe mooi het zou zijn als je jouw kinderen die herinneringen aan hun jongste jaren wel zou kunnen meegeven. Herkenbaar? Begin dan nu met opschrijven, gewoon af en toe een herinnering. Voorbeeldje?

Uit het aantekeningenboekje dat ik bijhoud voor mijn zoontje (bijna vier):

3 juni 2012 Vriendjes maken
We sloten een deal: ’s morgens samen naar de kerk en ’s middags samen naar de binnenspeeltuin. Je kerkvriendje kon niet mee naar de speeltuin, dus moest je daar zelf speelkameraadjes zoeken. Om dat gemakkelijker te maken, blijf ik expres bij de papa’s en mama’s aan een tafeltje zitten en zeg dat je lekker met de andere kindjes moet gaan spelen. Eerst speel je vol plezier 'veilig' alleen: je klimt, glijdt en ploft in de ballenbak en op het springkussen.

Dan vind je dat alleen toch maar alleen is en probeer je contact te maken met twee grotere jongens. Je gooit ballen over ze heen en dat vinden ze niet leuk. Ze gooien ballen terug en duwen je om. Je roept dat je ‘jouw politie gaat bellen’, maar daar zijn ze niet van onder de indruk. Uiteindelijk springen ze je op je nek en dan roep ik toch maar dat het zo wel genoeg is. Je vlucht in mijn armen en ik geef je wat te drinken. Als je wat bedaard bent, leg ik uit dat gooien met dingen misschien niet de beste manier is om te zeggen dat je wilt samen spelen. Misschien beter samen klimmen of springen of zo.

Even later probeer je samen met een meisje samen te glijden en een wedstrijdje te rennen naar het springkussen, maar zodra haar papa mee wil spelen, kijkt ze je niet meer aan. Dan zie je een jongetje zachte blokken opstapelen voor het einde van de glijbaan. Je draagt er nog een aan en samen bouwen jullie verder, om ten slotte de boel schaterlachend omver de glijden. Daarna vangen jullie fantasieboeven, springen de paddenstoelen op het springkussen omver en rennen achter elkaar aan. Samen durf je ook weer naar het gedeelte waar die grote jongens spelen.
Yeah! Goed gedaan!