Huismoeders op leeftijd

Wedstrijdafstand 10 km voor de Marathon van Amersfoort eindelijk bereikt. 23 April, het kostte enige moeite, maar leverde geen problemen op. Nog zeven weken om dat tempo op te krikken, want van 1:06:00 zullen alleen de huismoeders op leeftijd juichen (of hoor ik daar al bij?). Toch voel ik me niet ontevreden. Liep ik in januari nog rondjes Beatrixpark van 3,5 km in een half uur, dan is mijn prestatie van vandaag toch een hele mooie. Ook zweette ik me een ongeluk in mijn oude studentenjoggingpak, dus dat ga ik volgende keer verruilen voor mijn nieuwe, strakke runnerssuit. Dan zie ik er eindelijk net zo uit als de hardlopers die ik tijdens mijn rondjes tegenkom en misschien zien ze wel niet dat mijn pakje gewoon een aanbiedinkje van de Gamma was.

En tjonge, wat smaakt zo’n verse, bruine boterham met een gebakken banaantje en een vers mok kruidenthee dan zalig. Ja, je denkt toch niet dat ik van die vieze energiedrankjes ga nemen, hè? Het leven is wel om van te genieten, hoor. Mijn lunchrondje Weerwater met extra lusje om het kasteel van Almere was überhaupt een minivakantietje, want de zon scheen en dan is het een prachtige route tussen water en riet met meeuwen, futen, meerkoeten, eenden en velden vol paardenbloemen, Vlaamse gaaien, merels, mussen, eksters enzomeer. Dankzij Google Maps uitgevogeld: precies 10 km door het groen zonder al te veel verkeer. Jammer dat de wedstrijdroute in Amersfoort straks door een stad vol mensen en beton gaat.

Zo. Boterhammetje op en nu weer aan de slag. Op mijn bureau ligt een klein stapeltje flyers en visitekaartjes van collegastandhouders van de 55+beurs in Hoogeveen. Aangezien het de eerste beursdag wat rustig was, hadden we alle tijd om te netwerken en moet ik dus nu die flyers en kaartjes napluizen op toezeggingen en invoeren in LinkedIn. Gelukkig was het zaterdag wat drukker en heb ik zelfs nog een leuke workshop gegeven over “Boeiend schrijven of vertellen over je leven”. Ik had mijn verhaal voorbereid met prezi, een absolute openbaring voor mij. Ik klikte een mindmap bij elkaar van mijn verhaal, tekende er een route doorheen en Prezi maakte er een prachtige presentatie van waar de logica van afspatte en die elke toeschouwer bijbleef. Want het beeld van zo’n mindmap onthoud je, een serie Powerpoint-sheets niet. Bovendien dwingt het mindmappen mij om mijn verhaal logisch, simpel en voor iedereen navolgbaar op te bouwen. Ook voor de huismoeders op leeftijd, want die waren er zaterdagmiddag in Hoogeveen. Plaatjes en kleurtjes erbij om het nog sprekender te maken en het regende complimenten. Nou ja, het verhaal dat ik er met een smeuiïg Indisch accent als voorbeeld bij vertelde over mijn pinnige Sumatraanse overgrootmoeder deed ook veel, maar toch.

Lang leve de huismoeders op leeftijd!

Hoe helpt vasten een ondernemer?

Eens per maand ontbijt ik met een paar christelijke ondernemers uit Almere (www.cvmv.nl). Dan vragen we elkaar kritisch: hoe christelijk doe jij eigenlijk zaken? Of: in hoeverre helpt jouw geloof je als ondernemer? Vanochtend was het mijn beurt om de openingsvraag te stellen. Aangezien we in de 40-dagentijd voor Pasen zitten, vroeg ik: wat kan vasten je als ondernemer opleveren?

Geen vraag waar ik zelf al een pasklaar antwoord op had. Ik had op eigen gelegenheid wel eens geprobeerd te vasten, maar met 47 kg en een standaard lage bloeddruk bleek dat niet echt een goed idee. Maar alsof het zo moet zijn, merk ik de afgelopen weken aan mijn lichaam dat vegetarische avondmaaltijden me veel en veel fitter doen voelen en dat ik gewoon ook niet meer zo’n zin heb in vlees. Liever die honderd soorten kaas van de kaasboer op brood of paddenstoelen op mijn pasta, knapperig gebakken tofu, tempé of Indische eitjes op mijn rijst, vis bij mijn piepers of Indiase linzencurry over mijn naanbroodje. Iets anders tussendoor snoepen dan fruit of een mueslireep als mijn hoofd te licht dreigt te worden, is nooit een behoefte geweest en chips heb ik überhaupt niet in huis. Ik kom gewoon niet op het idee om dat te kopen. Maar het is nooit een overtuiging geweest, ik eet gewoon waar ik zin in heb. En wel elke drie uur, want anders sta ik te tollen op mijn benen.

Vanochtend kwamen we erachter dat vasten niet alleen maar met voedsel te maken heeft. Ik hoorde mezelf concluderen dat het ook te maken heeft met het loslaten van je dagelijkse mallemolen. Het vasten dat ik kende, was zo’n doel op zich. Maar nu heb ik geleerd dat het een middel is om tot een doel te komen. In feite maak je jezelf leeg om meer ruimte te creëren voor bezinning: waar sta ik, waar wil ik heen en hoe ga ik dat aanpakken? Of je daar nu een God aan wilt verbinden of niet, doet er volgens mij niet zoveel toe; het gaat om de essentie.

Ariane Inden kwam gelijk bovendrijven bij me: “In tijden van crisis (gedwongen vasten, fantaseer ik er nu bij) vraag ik mijn mensen: ‘Wie heeft er ideeën waardoor we hier beter uitkomen dan vóór de crisis?’ Je wilt niet weten wat er dan aan ongebreidelde creativiteit los komt om weer mee verder te gaan!” Want dat is wat er gebeurt als mensen een schaarste ervaren: ze worden ongelooflijk creatief in bedenken wat ze echt graag willen en hoe ze dat zouden kunnen bereiken. En ze durven eindelijk los te laten wat toch niet erg belangrijk lijkt.

En dus besluit ik door te gaan met weinig vlees eten en mijn tussendoortjes te beperken tot fruit. Én elke dag in mijn dagboek mezelf de vraag te stellen: waar sta ik en waar wil ik naar toe? Wat gaat mijn dag van vandaag daaraan bijdragen?
Mijn goeie ouwe pastor uit de Janskerk zou zeggen: Zo moge het zijn.